Coraz częściej słyszy się o kłopotach psychicznych występujących u nastolatków, dopiero co poznających prawdziwy świat oraz w niego wchodzących. Nieodłącznym elementem dorastania człowieka jest pojawienie się fazy buntu i wahania nastroju. Taka osoba jest bardziej podatna na popadnięcie w choroby oraz doświadczenie kryzysów psychicznych. Presja otoczenia, szybko zmieniający się świat, potrzeba podejmowania niezwykle ważnych decyzji dla przyszłości w bardzo krótkim czasie, chęć bycia akceptowanym, natłok zadań pochodzących ze szkoły, brak wsparcia od rodziny bądź przyjaciół. Z tym boryka się każdy nastolatek, który może zauważyć w sobie potem samotność, stres, złość, apatię, niechęć do życia.
Niezwykle często wynikają z tego potem nieprzyjemne konsekwencje, zmiany w mózgu, często ignorowane przez samą młodzież, a jeżeli nie przez nich, to przez ich rodziców, rodzinę bądź najbliższych przyjaciół, którzy tłumaczą to jako „szukanie atencji”. Jednak depresja, nerwica, stany lękowe i zachowania autoagresywne nie są szukaniem atencji, a prawdziwym zagrożeniem dla życia nastolatka. Nieleczone, zostaną razem z osobą wchodzącą w dorosłość przez długi czas, jeśli nie zaczną szukać pomocy. Dorosły człowiek z objawami choroby, której nie chciał ujawnić światu, będzie miał problemy z pracą, miłością, a nawet samym życiem i jej rutyną. Dlatego tak ważne jest sięganie po pomoc, nawet gdy nie jesteśmy pewni, czy w ogóle nam coś dolega.
Kto takiej pomocy udziela? Jest wiele specjalistów udostępniających swoje usługi w większych oraz mniejszych miastach Polski, na przykład psycholog dla młodzieży Warszawa. Są to osoby, które potrafią wysłuchać, rozmawiać oraz zaproponować sposób leczenia odpowiedni dla osoby w tak młodym wieku i wcale nie trzeba od razu sięgać po leki, czego boi się dużo młodych, jak i starszych ludzi. Do psychologa można pójść jeszcze przed 18 rokiem życia z rodzicem, jednak sama diagnoza z badaniami będą przebiegały tylko ze specjalistą, w komfortowych warunkach. Psychologowie i psychiatrzy nadal są specjalistami owianymi złą sławą i kojarzonymi z szaleństwem, dlatego wielu ludzi rezygnuje z pomocy ze strachu przed oceną społeczeństwa. A oni przecież też są lekarzami gotowymi ratować życia innych.
